Bij de een staat druk gedrag en hyperactiviteit voorop, bij de ander meer het dromerige. Daarom wordt er onderscheid gemaakt in drie vormen van ADHD. Bij alle vormen spelen er meestal problemen met de executieve functies, zoals het werkgeheugen.

• Het gecombineerde type: er is sprake van zowel aandachtstekort als hyperactiviteit en impulsiviteit.
• Het onoplettende type: er is vooral sprake van aandachtstekort. Deze vorm wordt ook wel ADD genoemd
• Het hyperactief-impulsieve type: er is vooral sprake van hyperactiviteit en impulsiviteit.

Voor mensen met een aandachtstekort is het vaak moeilijk om zich te blijven concentreren op een taak. Ze raken snel afgeleid door prikkels om hen heen of door prikkels in henzelf. Ze missen vaak instructies en vinden het lastig om taken af te maken. Ze gaan taken uit de weg die inspanning vergen. Vaak wordt gezien dat men niet echt alert is en/of veel vergeet.

Kinderen en jongeren met hyperactiviteit zijn motorisch vaak onrustig. Ze bewegen zich op een drukke manier, praten vaak veel, zijn altijd bezig en kunnen niet goed rustig spelen of met een taak bezig zijn. Hoe meer prikkels er zijn, hoe beweeglijker ze worden. Ze vinden het moeilijk om op hun stoel te blijven zitten en ze rennen graag rond. Bij volwassenen neemt de duidelijke hyperactiviteit vaak af, maar er wordt wel onrust gezien, zoals tikken met vingers, bewegen van hand of een trillend been tijdens zitten.

De impulsiviteit kan moeilijk onderdrukt worden. Ze doen gelijk wat in hen opkomt, hebben moeite om op hun beurt te wachten of geven al antwoord voordat de vraag gesteld is. Ook onderbreken ze andermans bezigheden regelmatig en hebben ze moeite met het opvolgen van opdrachten. Ze gaan in een gesprek vaak van de hak op de tak.

Wil je meer weten over hoe het onderzoek naar ADHD er uit ziet? Kijk op onze pagina over ADHD onderzoek.